Aanleiding

Via preventieve maatregelen en het zoeken naar alternatieven en hulpmiddelen wordt in eerste instantie geprobeerd het gebruik van dwangmaatregelen te voorkomen of uit te stellen.
Zo kunnen herkenbare spullen een geruststellend effect hebben op de patiënt of kan er door gespreid bezoek maximaal toezicht van vertrouwde personen georganiseerd worden.

Besluitvorming

Het gebruik van dwangmaatregelen is een middel van de laatste keuze en gebeurt steeds in overleg met de patiënt, de wettelijke vertegenwoordiger of familie en verschillende zorgverleners. Hierin zal de reden en de gepaste wijze van dwangmaatregel besproken worden.
Alleen omwille van veiligheidsoverwegingen (patiënt en/of derden beschermen tegen potentiële kwetsuren) of overwegingen m.b.t. de behandeling (preventie van de kans op onderbreking van een levensnoodzakelijke therapie), zijn dwangmaatregelen een aanvaardbare ‘minst slechte’ oplossing.

Bij een acute situatie waarbij er geen mogelijkheid is tot multidisciplinair overleg, is een verpleegkundige krachtens de wet op de uitoefening van het beroep gemachtigd om vrijheidsbeperkende maatregelen toe te passen vanuit het oogpunt veiligheid. De behandelende arts wordt zo snel mogelijk gecontacteerd voor een evaluatie aan bed van de patiënt.

Wanneer de patiënt dwangmaatregelen blijft weigeren, zal men dit respecteren en ook zo noteren in het patiëntendossier.

Uitvoering

Steeds wordt – in teamverband – gekozen voor de minst ingrijpende dwangmaatregel in functie van de toestand van de patiënt.

Eens de dwangmaatregel van kracht, gelden er extra aandachtspunten:

  • Check op veilig en correct aanbrengen van materiaal (indien van toepassing).
  • Verhoogde aandacht voor basisbehoeften van de patiënt.
  • Door de beperkte bewegingsvrijheid dient er extra aandacht besteed te worden aan eventuele gevolgen van de dwangmaatregelen.
  • Voorzien van ondersteuning en begeleiding voor de patiënt.
  • Vraag aan familie naar mogelijkheden om geruststellende aanwezigheid te voorzien.
  • Fixatie zo kort mogelijk houden door regelmatig de maatregelen te herevalueren.
  • Noteren in het patiëntendossier van observaties en eventuele complicaties.

Evaluatie

Op regelmatige basis dienen de dwangmaatregelen en de eventuele psychische en sociale gevolgen geëvalueerd te worden.

Op basis van de observatie bespreekt de verpleegkundige dagelijks het toestandsbeeld van de patiënt met de behandelende arts.
Minstens 1 keer per week wordt in teamverband besproken of het handhaven van de maatregelen al dan niet noodzakelijk is.

Stopzetting

De dwangmaatregelen worden zo snel mogelijk beëindigd.